امت‌ها و انبیا (قرآن)امت‌ها پیامبران الهی را که برای هدایت آمده بودند، تکذیب می کردند، و برای آنها توطئه می چیدند، و در آخر گرفتار عقاب الهی می شدند. ۱ - تکذیب پیامبرانپیامبران الهی از سوی امت‌های آنان تکذیب می شدند: ولقد بعثنا فی کل امة رسولا ان اعبدوا الله... فسیروا فی الارض فانظروا کیف کان عـقبة المکذبین. «ما در هر امتى رسولى برانگيختيم كه: «خداى يكتا را بپرستيد و از طاغوت اجتناب كنيد!» خداوند گروهى را هدایت كرد و گروهى ضلالت و گمراهى دامانشان را گرفت پس در روى زمین بگرديد و ببينيد عاقبت تكذيب كنندگان چگونه بود!» ثم ارسلنا رسلنا تترا کل ما جاء امة رسولها کذبوه... «سپس رسولان خود را يكى پس از ديگرى فرستاديم هر زمان رسولى براى (هدايت) قومى مى آمد، او را تكذيب مى كردند ولى ما اين امّتهاى سركش را يكى پس از ديگرى هلاک نموديم،....» وان تکذبوا فقد کذب امم من قبلکم... «اگر شما (مرا) تكذيب كنيد (جاى تعجب نيست)، امتهايى پيش از شما نيز (پيامبرانشان را) تكذيب كردند وظيفه فرستاده (خدا) جز ابلاغ آشكار نيست» ۲ - عقاب امتهاامتها در پی توطئه بر ضد پیامبرانشان به عقاب الهی گرفتار می شدند: کذبت قبلهم قوم نوح والاحزاب من بعدهم وهمت کل امة برسولهم لیاخذوه وجـدلوا بالبـطـل لیدحضوا به الحق فاخذتهم فکیف کان عقاب وکذلک حقت کلمت ربک علی الذین کفروا انهم اصحـب النار. «پيش از آنها قوم نوح و اقوامى كه بعد از ايشان بودند (پيامبرانشان را) تكذيب كردند و هر امّتى در پى آن بود كه توطئه كند و پيامبرش را بگيرد (و آزار دهد)، و براى محو حق به مجادله باطل دست زدند امّا من آنها را گرفتم (و سخت مجازات كردم) ببين كه مجازات من چگونه بود! و اين گونه فرمان پروردگارت درباره كسانى كه کافر شدند مسلّم شده كه آنها همه اهل آتشند!» ۳ - توطئه امتهاهر یک از امت‌ها برای سلطه بر انبیا و از بین بردن آنها توطئه می کردند: ... وهمت کل امة برسولهم لیاخذوه وجـدلوا بالبـطـل لیدحضوا به الحق... «...و هر امّتى در پى آن بود كه توطئه كند و پيامبرش را بگيرد (و آزار دهد)، و براى محو حق به مجادله باطل دست زدند.....» ۴ - ستیزه گری امتهاامتها با پیامبران خویش ستیزه گری می کردند: ... وهمت کل امة برسولهم لیاخذوه وجـدلوا بالبـطـل لیدحضوا به الحق... «...و هر امّتى در پى آن بود كه توطئه كند و پيامبرش را بگيرد (و آزار دهد)، و براى محو حق به مجادله باطل دست زدند.....» ۵ - سنگ دلی امتهاامتها در برابر پیامبران، به رغم گرفتار شدن به مجازات‌های هشدار دهنده الهی سنگ دلی می کردند: ولقد ارسلنآ الی امم من قبلک فاخذنـهم بالباسآء والضراء لعلهم یتضرعون فلولا اذ جآءهم باسنا تضرعوا ولـکن قست قلوبهم وزین لهم الشیطـن ما کانوا یعملون. «ما به سوى امتهايى كه پيش از تو بودند، (پيامبرانى) فرستاديم (و هنگامى كه با اين پيامبران به مخالفت برخاستند،) آنها را با شدّت و رنج و ناراحتى مواجه ساختيم شايد (بيدار شوند و در برابر حق،) خضوع كنند و تسليم گردند! چرا هنگامى كه مجازات ما به آنان رسيد، (خضوع نكردند و) تسليم نشدند؟! بلكه دلهاى آنها قساوت پيدا كرد و شيطان، هر كارى را كه مى كردند، در نظرشان زینت داد!» ۶ - پانویس۷ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۲۴۷، برگرفته از مقاله «امت‌ها و انبیا». |